یافتن جایگزین برای کشش لوکوموتیو دیزلی
این مطالعه توسط AERRL و مشاوران انجام شده و چارچوب قانونی اتحادیه اروپا و سیاست‌های ملی را پوشش می‌دهد و بر اساس مصاحبه با صنعت اروپا، اپراتورهای حمل و نقل و مسافر، موسسات علمی و سایر سازمان‌ها است. این مطالعه با هدف شروع بحث در مورد موثرترین اهرم سیاسی تسهیل‌کننده اجرای کشش کم کربن در کمیسیون اروپا بود.
ارتباط این مطالعه از جاه‌طلبی اتحادیه اروپا برای تبدیل شدن به اولین قاره خنثی از نظر آب و هوا تا سال ۲۰۵۰ ناشی می‌شود. این امر مستلزم دو برابر کردن حمل و نقل کالا از طریق راه‌آهن است که اکنون مسئول کمتر از ۰.۵ درصد از کل انتشار دی‌اکسید کربن اتحادیه اروپا است، در حالی که حدود ۵۰ درصد از حمل و نقل ریلی اروپا هنوز از گازوئیل استفاده می‌کند. تخمین زده می‌شود که بیش از ده هزار لوکوموتیو دیزلی که به طور متوسط حداقل ۲۰ سال در خدمت عملیاتی بوده‌اند، در حال حاضر در منطقه فعال هستند.
به گفته محققان، حتی اگر ساخت زیرساخت‌ها به سرمایه‌گذاری و زمان زیادی نیاز داشته باشد، برقی‌کردن بهترین گزینه باقی می‌ماند. چهل درصد از شبکه ریلی اروپا که مسئول ۲۰ درصد ترافیک است هنوز برقی نشده‌است.
انتقال به روغن گیاهی تصفیه شده با آب (HVO) می‌تواند یک راه‌حل میانی باشد. استفاده از HVO نیازی به ارتقای موتور یا ایستگاه‌های سوخت‌گیری ندارد و مزیت اصلی آن سهولت انطباق است. در صورت انتخاب، انتشار دی‌اکسیدکربن بین ۸۵ تا ۹۰ درصد کاهش می‌یابد. در عین حال، یک لیتر HVO، سی یورو بیشتر از گازوئیل هزینه دارد و جایگاه‌های سوخت‌گیری بسته به نوع سوخت باید استانداردها را رعایت کنند.
” بخوانید: ثبت رکورد جدید برای قیمت انرژی و هماهنگ‌سازی صنعت ریلی با این موضوع “
بیومتان و آمونیاک به عنوان راه‌حل‌های کوتاه‌مدت و میان‌مدت دیده می‌شوند. هر دو گزینه نیاز به نوسازی خودروهای ریلی و ساخت زیرساخت‌های سوخت‌گیری دارند و پنج سال طول می‌کشد تا آمونیاک را برای کشش خودروهای ریلی تطبیق دهیم. مشاورانی از لتونی اشاره می‌کنند که جایگزینی جزئی گازوئیل با گاز را در لوکوموتیوهای مانوری آزمایش کردند. اگر شرکت‌های محلی بیومتان را با قیمت قابل‌قبولی عرضه کنند، این راه‌حل از نظر فنی امکان‌پذیر و مقرون‌به‌صرفه است.
مناسب‌ترین راه‌حل درازمدت، کشش الکتریکی/باتری است که نیاز به برق‌رسانی را ۲۶ تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد. اگرچه محققان خاطرنشان می‌کنند که کشش باتری بسیار کارآمد است و تنها ۲۰ تا ۳۰ درصد تلفات انرژی دارد، نمی‌توان آن را برای لوکوموتیوهای باری اعمال کرد. علاوه بر این، بسیاری از کارشناسان انتظار کمبود مواد مورداستفاده برای تولید باتری‌های لیتیوم یونی مانند کبالت و لیتیوم را در آینده دارند.
نویسندگان این مطالعه توصیه می‌کنند در صورتیکه روش‌های دیگر از نظر اقتصادی مقرون‌به‌صرفه نیستند، از حمل و نقل ریلی پیل سوختی هیدروژنی استفاده شود. با این حال، این گزینه به هیدروژن سبز کافی نیاز دارد. هر دو هیدروژن و آمونیاک به عنوان جایگزین‌های بلندمدت برای حمل و نقل ریلی باری دیده می‌شوند.
بخش آخر سند منتشر‌شده، نقشه راه برای کربن‌زدایی کوتاه‌مدت حمل و نقل ریلی اتحادیه اروپا و اقدامات نظارتی مربوطه است. نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که یارانه‌ها را ادامه دهند: برق‌رسانی، توسعه ظرفیت‌های تولید برای سوخت غیرفسیلی، مطالعه پذیرش بیومتان و آمونیاک، و بروزرسانی الزامات مشخصات فنی TSI برای در نظر گرفتن فناوری‌های جایگزین در آینده انجام پذیرد.
در پایان ماه می، کمیته حمل و نقل و گردشگری پارلمان اروپا توافق‌نامه جدیدی را تصویب کرد. این سند، کشورهای اتحادیه اروپا را موظف می‌کند تا پیش‌نویس سیاست‌های ملی در مورد توسعه بازار سوخت جایگزین برای بخش حمل و نقل و استقرار زیرساخت‌های مناسب را تا اول ژانویه ۲۰۲۵ به کمیسیون اروپا ارائه کنند. این توافق همچنین مستلزم معرفی خودروهای ریلی با استفاده از جایگزین برای آن بخش‌هایی از شبکه راه‌آهن که به دلایل فنی یا مقرون‌به‌صرفه نبودن نمی‌توانند به طور کامل برقی شوند، ارزیابی شود.
از سوی دیگر، از آنجاییکه تولید سوخت‌های جایگزین به کندی گسترش می‌یابد و عوامل دیگر بر آن تأثیر می‌گذارند، انجمن شرکت‌های حمل و نقل آلمان انتظار کمبود این سوخت‌ها را تا سال ۲۰۳۰ دارد. انجمن تاکید می‌کند که انتقال انرژی می‌تواند باعث رشد قابل‌توجهی در قیمت انرژی شود. بنابر گفته‌های معاون انجمن شرکت‌های حمل و نقل آلمان، از آنجاییکه سهم زیادی از هزینه‌های عملیاتی مربوط به انرژی است، انتظار می‌رود شرکت‌ها توجه بیشتری به فناوری‌هایی که قرار است معرفی شوند، داشته باشند. این انجمن همچنین یادآوری می‌کند که کمبود نیروی کار و رویه‌های پیچیده تایید ساخت‌وساز، پروسه برقی‌کردن را کند می‌کند.
منبع:
